The world belongs to God
The earth and all its people
How good and lovely it is
To live together in unity
Love and faith come together
Justice and peace join hands
Song “Morning has broken”
Reflection on Luke 16v1-13
A dishonest manager is about to lose his job because he has misspent his employer’s assets. Because he doesn’t want to do manual labour or receive charity, he goes to all the people who owe his employer money and reduces their debts. He does this so that they will be hospitable to him after he loses his job. The employer commends the dishonest manager for his shrewdness!
The parable serves as a bridge between the stories of the Prodigal Son (15:11-32) and the Rich Man and Lazarus (16:19-31). Like the prodigal in the preceding story, the dishonest manager has squandered what was entrusted to him (15:13; 16:1). And, like the story that follows, this parable begins with the phrase, “There was a rich man” (16:1, 19).
Although the dishonest manager does not repent (like the prodigal), he does something with the rich man’s wealth that reverses the existing order of things. In Luke, reversals of status are at the heart of what happens when Jesus and the kingdom of God appear. The proud are scattered (which translates the same word for squandered: dieskorpisen). The powerful are brought down and the lowly lifted; the hungry are filled and the rich are sent away empty (1:51-53; see also 6:24; 16:25; 18:25).
But why does the employer commend the dishonest manager for being shrewd? Maybe the manager has reduced his own commission in the debts owed and that this is what is being commended. Or the employer is simply commending the manager for responding shrewdly to a difficult circumstance. The word for shrewd here (phronimos) can also be translated as prudent or wise (16:8).
The text itself gives four interpretations of the employer’s commendation. First, “the children of this age are more shrewd in dealing with their own generation than are the children of light” (16:8). Jesus’ disciples, referred to as children of light (see John 12:36), could learn something about acting prudently from the children of this age.
Secondly instead of using dishonest wealth to exploit others (as the rich do), disciples are to use wealth to make friends for themselves. If friendships are based on reciprocal and egalitarian relationships, then releasing other people’s debts not only enriches them, but also establishes a new kind of reciprocity with them. The Filipino concept of utang na loob, which literally translated means an inner debt or a debt of inner gratitude, perhaps captures something of what is being established here, a debt rooted in the shared reciprocity of friends.1
Luke often depicts how Jesus’ ministry and his followers is dependent on the hospitality of others (8:3; 10:7). Hospitality is often provided by those who are considered religious outsiders or lower down on social hierarchies (the Good Samaritan, 10:33; tax collectors, 5:27-39; 19:1-10; Cornelius, 10:48, etc.).
Thirdly, there’s a connection between being faithful (or dishonest) with very little and very much. How we use the resources at our disposal in this life, especially in tight circumstances.
Finally, “no slave can serve two masters … you cannot serve God and wealth” (16:13). The kingdom of God entails giving up all other commitments, including the commitment to economic security (14:33; 18:18-25). Luke puts great emphasis on how the reign of God reverses the status of the rich and the poor (1:51-53; 6:20). In Acts, the Christian community is one where disciples share all things in common, distributing to all, as any had need (2:44-45). These texts cannot just be spiritualized. Luke is talking about a different way of using wealth, not just for our own interests.
So why is our dishonest manager shrewd? He transforms a bad situation into one that benefits him and others. By reducing other people’s debts, he creates a new set of relationships based not on the vertical relationship between lenders and debtors (rooted in monetary exchange) but on something more like the reciprocal and egalitarian relationships of friends.
What this dishonest manager sets in play has analogies with what happens when the reign of God emerges among us (17:21). Old hierarchies are overturned and new friendships are established. Outsiders and those lower down on hierarchies now become the very ones we depend upon to welcome us — not only in their homes in this life, but even in the “eternal homes” (6:20-26)!
1Katrin de Guia, Kapwa: The Self in the Other
Song “Let your kingdom come”
The blessing of God be upon you
On those you love and those you meet
This day and forevermore. Amen
With thanks to Louis Malcolm and Working Preacher
世界属于上帝
地球和其上的居民
多么美好，多么可爱
团结一致地生活
爱与信相交
正义与和平携手
诗歌“天已破晓”
路加福音16:1-13节反思
一位不诚实的经理即将失业，因为他挪用了雇主的资产。由于他不想做体力劳动，也不想接受施舍，他便去拜访所有欠他雇主钱的人，并减轻他们的债务。他这样做是为了在他失业后，他们能够热情地接待他。雇主称赞这位不诚实的经理精明！
这个比喻是浪子回头（15:11-32）和财主和拉撒路（16:19-31）故事之间的桥梁。像前一个故事中的浪子一样，这个不义的管家挥霍了委托给他的钱财（15:13；16:1）。并且，像接下来的故事一样，这个比喻以“有一个财主”这句话开头（16:1, 19）。虽然这个不义的管家没有悔改（像浪子一样），但他用财主的财富做了一些事情，颠覆了现有的秩序。在路加福音中，地位的逆转是耶稣和神的国出现时所发生事情的核心。骄傲的人分散（翻译过来是挥霍的同一个词：dieskorpisen）。有权势的人被打倒，卑微的人被提升；饥饿的人得饱足，富足的人空手而归（1:51-53；另见6:24；16:25；18:25）。
但为什么雇主称赞不诚实的经理精明呢？也许是经理因为欠债而减少了自己的佣金，所以才受到称赞。或者雇主只是称赞经理在困境中反应敏捷。这里“精明”一词（phronimos）也可以翻译为“明智”或“智慧”（16:8）。
经文本身对雇主的称赞给出了四种解释。首先，“这世代的人比光明之子更精明地对待同世之人”（16:8）。耶稣的门徒被称为光明之子（见约翰福音12:36），他们可以从这世代的人身上学到谨慎行事的道理。
其次，门徒不应像富人那样用不义之财剥削他人，而应利用财富为自己结交朋友。如果友谊建立在互惠和平等的关系之上，那么免除他人的债务不仅能使他们致富，还能与他们建立一种新的互惠关系。菲律宾语中“utang na loob”的概念，字面意思是内心的债务或内心感激之情，或许可以部分概括这里所建立的这种关系，即一种根植于朋友之间互惠互利的债务。1
路加经常描述耶稣及其追随者的服侍如何依赖于他人的热情好客（8:3；10:7）。热情好客的通常是那些被视为宗教局外人或社会地位较低的人（好撒玛利亚人，10:33；税吏，5:27-39；19:1-10；哥尼流，10:48等）。
第三，在极少和极多方面保持忠诚（或不诚实）之间存在联系。我们如何在今生，尤其是在困境中，运用我们可支配的资源。
最后，“一个仆人不能事奉两个主……你们不能又事奉神，又事奉玛门”（16:13）。神的国意味着放弃所有其他的承诺，包括对经济保障的承诺（14:33；18:18-25）。路加着重强调了神的统治如何扭转富人和穷人的地位（1:51-53；6:20）。在使徒行传中，基督徒群体是一个门徒凡物公用，照各人所需用的分给各人（2:44-45）的群体。这些经文不能仅仅被灵性化。路加谈论的是另一种使用财富的方式，而不仅仅是为了我们自己的利益。
那么，为什么我们不诚实的管家是精明的呢？他把糟糕的局面转化为对自己和他人都有利的局面。通过减少他人的债务，他创造了一套新的关系，这种关系并非建立在债权人和债务人之间（根植于金钱交换）的垂直关系上，而是更像朋友之间互惠平等的关系。
这位不诚实的管家所造成的后果，与神在我们中间兴起统治时所发生的事（17:21）有异曲同工之妙。旧的等级制度被推翻，新的友谊得以建立。局外人和等级制度中处于较低地位的人，如今成为我们所依赖的接待者——不仅在今生的家中，甚至在“永恒的家”（6:20-26）中！
1 Katrin de Guia，《Kapwa：他人中的自我》
歌曲“愿你的国降临”
愿神赐福于你
你所爱的和你所遇见的
今日直到永远。阿门
感谢路易斯·马尔科姆和“工作传教士”
O mundo pertence a Deus
A terra e todos os seus habitantes
Como é bom e amável
Viver juntos em unidade
Amor e fé se unem
Justiça e paz se dão as mãos
Cântico "Amanheceu"
Reflexão sobre Lucas 16:1-13
Um gerente desonesto está prestes a perder o emprego porque gastou mal os bens de seu empregador. Como não quer fazer trabalho braçal ou receber caridade, ele vai até todas as pessoas que devem dinheiro ao seu empregador e reduz suas dívidas. Ele faz isso para que sejam hospitaleiras com ele depois que perder o emprego. O empregador elogia o gerente desonesto por sua astúcia!
A parábola serve como uma ponte entre as histórias do Filho Pródigo (15:11-32) e do Homem Rico e Lázaro (16:19-31). Assim como o filho pródigo na história anterior, o administrador desonesto desperdiçou o que lhe foi confiado (15:13; 16:1). E, como a história que se segue, esta parábola começa com a frase: “Havia um homem rico” (16:1, 19).
Embora o administrador desonesto não se arrependa (como o filho pródigo), ele faz algo com a riqueza do homem rico que inverte a ordem existente das coisas. Em Lucas, as inversões de status estão no cerne do que acontece quando Jesus e o reino de Deus aparecem. Os orgulhosos são dispersos (que traduz a mesma palavra para esbanjado: dieskorpisen). Os poderosos são derrubados e os humildes exaltados; Os famintos são saciados e os ricos são mandados embora de mãos vazias (1:51-53; veja também 6:24; 16:25; 18:25).
Mas por que o empregador elogia o gerente desonesto por ser astuto? Talvez o gerente tenha reduzido sua própria comissão em dívidas e seja isso que está sendo elogiado. Ou o empregador está simplesmente elogiando o gerente por reagir astutamente a uma circunstância difícil. A palavra para astuto aqui (phronimos) também pode ser traduzida como prudente ou sábio (16:8).
O próprio texto oferece quatro interpretações para o elogio do empregador. Primeiro, “os filhos desta era são mais astutos no trato com a sua própria geração do que os filhos da luz” (16:8). Os discípulos de Jesus, chamados de filhos da luz (veja João 12:36), poderiam aprender algo sobre agir com prudência com os filhos desta era.
Em segundo lugar, em vez de usar a riqueza desonesta para explorar os outros (como fazem os ricos), os discípulos devem usar a riqueza para fazer amigos. Se as amizades se baseiam em relacionamentos recíprocos e igualitários, perdoar as dívidas dos outros não apenas os enriquece, mas também estabelece um novo tipo de reciprocidade com eles. O conceito filipino de utang na loob, que traduzido literalmente significa uma dívida interior ou uma dívida de gratidão interior, talvez capte algo do que está sendo estabelecido aqui, uma dívida enraizada na reciprocidade compartilhada de amigos.[1]
Lucas frequentemente descreve como o ministério de Jesus e de seus seguidores depende da hospitalidade dos outros (8:3; 10:7). A hospitalidade é frequentemente oferecida por aqueles que são considerados forasteiros religiosos ou inferiores na hierarquia social (o Bom Samaritano, 10:33; os cobradores de impostos, 5:27-39; 19:1-10; Cornélio, 10:48, etc.).
Em terceiro lugar, há uma conexão entre ser fiel (ou desonesto) com muito pouco e muito. Como usamos os recursos à nossa disposição nesta vida, especialmente em circunstâncias difíceis.
Finalmente, “nenhum servo pode servir a dois senhores... não podeis servir a Deus e às riquezas” (16:13). O reino de Deus implica abrir mão de todos os outros compromissos, incluindo o compromisso com a segurança econômica (14:33; 18:18-25). Lucas dá grande ênfase a como o reino de Deus inverte a situação dos ricos e dos pobres (1:51-53; 6:20). Em Atos, a comunidade cristã é aquela em que os discípulos compartilham todas as coisas em comum, distribuindo a todos, conforme a necessidade de cada um (2:44-45). Esses textos não podem ser simplesmente espiritualizados. Lucas está falando sobre uma maneira diferente de usar a riqueza, não apenas para nossos próprios interesses.
Então, por que nosso gerente desonesto é astuto? Ele transforma uma situação ruim em uma que beneficia a si mesmo e aos outros. Ao reduzir as dívidas de outras pessoas, ele cria um novo conjunto de relacionamentos baseado não na relação vertical entre credores e devedores (enraizada na troca monetária), mas em algo mais parecido com as relações recíprocas e igualitárias de amigos.
O que esse gerente desonesto põe em prática tem analogias com o que acontece quando o reino de Deus emerge entre nós (17:21). Antigas hierarquias são derrubadas e novas amizades são estabelecidas. Estrangeiros e aqueles que estão abaixo na hierarquia agora se tornam aqueles de quem dependemos para nos acolher — não apenas em seus lares nesta vida, mas até mesmo nos "lares eternos" (6:20-26)!
1Katrin de Guia, Kapwa: O Eu no Outro
Música “Venha o teu reino”
A bênção de Deus esteja sobre você
Sobre aqueles que você ama e aqueles que você encontra
Hoje e para sempre. Amém
Com agradecimentos a Louis Malcolm e Working Preacher
جهان متعلق به خداست
زمین و همه مردم آن
چه خوب و دوستداشتنی است
زندگی در اتحاد
عشق و ایمان با هم میآیند
عدالت و صلح دست در دست هم میدهند
سرود «صبح دمید»
تأمل در لوقا ۱۶: ۱-۱۳
یک مدیر نادرست در شرف از دست دادن شغل خود است زیرا داراییهای کارفرمای خود را به اشتباه خرج کرده است. از آنجا که او نمیخواهد کار یدی انجام دهد یا صدقه دریافت کند، به سراغ همه افرادی که به کارفرمایش بدهکار هستند میرود و بدهیهای آنها را کاهش میدهد. او این کار را میکند تا پس از از دست دادن شغلش، آنها از او مهماننواز باشند. کارفرما، مدیر نادرست را به خاطر زیرکیاش تحسین میکند! این مَثَل به عنوان پلی بین داستانهای پسر ولخرج (۱۵:۱۱-۳۲) و مرد ثروتمند و لازاروس (۱۶:۱۹-۳۱) عمل میکند. مانند ولخرج در داستان قبلی، مدیر نادرست آنچه را که به او سپرده شده بود، هدر داده است (۱۵:۱۳؛ ۱۶:۱). و مانند داستانی که در ادامه میآید، این مَثَل با عبارت «مرد ثروتمندی بود» (۱۶:۱، ۱۹) آغاز میشود. اگرچه مدیر نادرست توبه نمیکند (مانند ولخرج)، اما با ثروت مرد ثروتمند کاری میکند که نظم موجود امور را معکوس میکند. در لوقا، واژگونی جایگاه در قلب آنچه هنگام ظهور عیسی و پادشاهی خدا اتفاق میافتد، قرار دارد. متکبران پراکنده میشوند (که همان کلمه برای ولخرج ترجمه میشود: dieskorpisen). قدرتمندان پایین کشیده میشوند و فروتنان بالا میروند. گرسنگان سیر میشوند و ثروتمندان تهی دست روانه میشوند (۱:۵۱-۵۳؛ همچنین به ۶:۲۴؛ ۱۶:۲۵؛ ۱۸:۲۵ مراجعه کنید).
اما چرا کارفرما، مدیر نادرست را به خاطر زیرکیاش تحسین میکند؟ شاید مدیر، کمیسیون خود را در بدهیهایش کاهش داده و این همان چیزی است که مورد تحسین قرار میگیرد. یا کارفرما صرفاً مدیر را به خاطر واکنش زیرکانه به یک شرایط دشوار تحسین میکند. کلمه زیرک در اینجا (فرونیموس) را میتوان به عنوان محتاط یا خردمند نیز ترجمه کرد (۱۶:۸).
خود متن چهار تفسیر از تحسین کارفرما ارائه میدهد. اول، «فرزندان این عصر در رفتار با نسل خود از فرزندان نور زیرکترند» (۱۶:۸). شاگردان عیسی، که به عنوان فرزندان نور از آنها یاد میشود (به یوحنا ۱۲:۳۶ مراجعه کنید)، میتوانند از فرزندان این عصر چیزی در مورد عمل عاقلانه بیاموزند.
دوم اینکه، به جای استفاده از ثروت نامشروع برای استثمار دیگران (همانطور که ثروتمندان انجام میدهند)، شاگردان باید از ثروت برای ایجاد دوستی برای خودشان استفاده کنند. اگر دوستیها بر اساس روابط متقابل و برابر باشد، پس بخشیدن بدهیهای دیگران نه تنها آنها را ثروتمند میکند، بلکه نوع جدیدی از عمل متقابل را با آنها برقرار میکند. مفهوم فیلیپینی utang na loob که به معنای واقعی کلمه به معنای بدهی درونی یا بدهی قدردانی درونی است، شاید چیزی از آنچه در اینجا ایجاد میشود را به تصویر بکشد، بدهیای که ریشه در عمل متقابل مشترک دوستان دارد.1
لوقا اغلب نشان میدهد که چگونه خدمت عیسی و پیروانش به مهماننوازی دیگران وابسته است (8:3؛ 10:7). مهماننوازی اغلب توسط کسانی ارائه میشود که از نظر مذهبی بیگانه یا در سلسله مراتب اجتماعی پایینتر محسوب میشوند (سامری نیکوکار، 10:33؛ باجگیران، 5:27-39؛ 19:1-10؛ کورنلیوس، 10:48 و غیره). سوم، ارتباطی بین وفادار بودن (یا نادرست بودن) با خیلی کم و خیلی زیاد وجود دارد. اینکه چگونه از منابعی که در این زندگی در اختیار داریم، به ویژه در شرایط سخت، استفاده میکنیم.
در نهایت، «هیچ بردهای نمیتواند به دو ارباب خدمت کند... شما نمیتوانید به خدا و ثروت خدمت کنید» (۱۶:۱۳). پادشاهی خدا مستلزم کنار گذاشتن تمام تعهدات دیگر، از جمله تعهد به امنیت اقتصادی است (۱۴:۳۳؛ ۱۸:۱۸-۲۵). لوقا تأکید زیادی بر این دارد که چگونه پادشاهی خدا جایگاه ثروتمندان و فقرا را معکوس میکند (۱:۵۱-۵۳؛ ۶:۲۰). در اعمال رسولان، جامعه مسیحی جایی است که شاگردان همه چیز را به اشتراک میگذارند و به همه، به اندازه نیازشان، توزیع میکنند (۲:۴۴-۴۵). این متون را نمیتوان صرفاً معنوی کرد. لوقا در مورد روش متفاوتی برای استفاده از ثروت صحبت میکند، نه فقط برای منافع خودمان.
پس چرا مدیر نادرست ما زیرک است؟ او یک موقعیت بد را به موقعیتی تبدیل میکند که به نفع او و دیگران است. او با کاهش بدهیهای دیگران، مجموعه جدیدی از روابط را ایجاد میکند که نه بر اساس رابطه عمودی بین طلبکاران و بدهکاران (ریشه در تبادل پولی) بلکه بر چیزی بیشتر شبیه روابط متقابل و برابر دوستان است.
آنچه این مدیر نادرست به اجرا میگذارد، شباهتهایی با آنچه هنگام ظهور سلطنت خدا در میان ما رخ میدهد، دارد (۱۷:۲۱). سلسله مراتب قدیمی واژگون میشوند و دوستیهای جدیدی برقرار میشوند. بیگانگان و کسانی که در سلسله مراتب پایینتر هستند، اکنون به همان کسانی تبدیل میشوند که ما برای استقبال از خود به آنها وابستهایم - نه تنها در خانههایشان در این زندگی، بلکه حتی در "خانههای ابدی" (۶:۲۰-۲۶)!
۱ کاترین د گویا، کاپوا: خود در دیگری
سرود "بگذار پادشاهی تو بیاید"
برکت خدا بر شما باد
بر کسانی که دوستشان دارید و کسانی که ملاقات میکنید
امروز و تا ابد. آمین
با تشکر از لویی مالکوم و ورک پرچر
