The world belongs to God
The earth and all its people
Song “Spirit of the living God”
Reflection on Luke 18v9-14 The Pharisee and the tax collector
The parable of The Pharisee and the Tax Collector is the last episode of six dealing with Jesus' teaching on The Coming Kingdom. This is the Great Reversal, the Upside Down kingdom. It answers the question "Who will be found faithful when Jesus comes back?" It is a teaching / illustrative parable.
Luke notes that the parable is directed to people who are confident of their own righteousness and who therefore assume that they are approved before God. The Great Reversal, the Upside Down kingdom suggests otherwise!
The context is opposition to the Pharisees and their nit picking law keeping as a way to attain eternal life. Jesus is still speaking with his disciples. He challenges people secure in their own righteousness.
They were complacent, pleased with themselves. This may remind you of some of our political leaders! They trusted in themselves instead of God. They did not need God, or mercy, or forgiveness! They looked down on, despised and held others in contempt.
So the parable. Two men went to the temple to pray, for private prayer. The Pharisee is self righteous. Like Paul, before he met Christ, he could say "as to righteousness under the law, I am blameless", Phil.3:6. This is a common attitude for those who have adopted a merit-based religion. As Jesus tells the story, he had exceeded the law's demands. The law certainly didn't require fasting twice a week, nor was a person expected to give a tithe of everything they purchased. The tax collector, on the other hand, was anything but good. As part of a graft-ridden occupation which collaborated with the Roman government, he was a despised member of Jewish society. Unlike the Pharisee, he proclaimed his sinfulness and asked that God protect him from the judgement that was coming his way.
Morning and afternoon (evening) prayer services were a regular feature of temple worship, although people could come and pray at any time. Tax collectors were hated in Jewish society, (what’s our equivalent?). Here was a Jew working for the Roman government and feeding off his fellow Jews. He was viewed as a traitor, a collaborator.
The Pharisee settles himself so that he can address God and does this in the usual standing position, possibly with arms outstretched and quietly speaking to God. “I give thanks that I am not other men, (expressing his exclusivity). Not a robbers or swindlers, an evildoer, an adulterer, immoral, like this tax collector”! This says it all really. His heart attitude was way out of line! But he fasts a week twice a week! He tithes everything!
The tax collector in contrast stood at a distance and would not lift even his eyes to heaven. Standing either away from the people, in the outer court of the temple, expressing his unworthiness before God. He beat his breast, striking his chest.
And saying have mercy, pardon / forgive, propitiate me (See Ex.32:14. Note the Old Testament atonement association of this word iJlasqhti, particularly the use of the verb for the turning aside of God's wrath from the sinner to the sacrifice, or at least, the providing of a sacrifice that can make amends for the sinner). The setting of the story, in the temple, implies an atoning sense. This is not the usual word for "have mercy".
The tax collector is asking God to show mercy through atoning forgiveness. Given the root meaning of the Hebrew equivalent, is "to cover", we can at least say that he sought God's mercy in order to have his sins covered and the divine wrath removed from him. Have mercy on me the sinner!
The punch-line, v14a: Jesus now draws out the implications. The Pharisee had justified himself. The tax collector asked God to turn aside his righteous anger. Like Noah he became an heir of the righteousness that comes by faith, (See Heb11v7). He went home reconciled with God. The verb used is dikaiow, "to justify", is also theologically charged; a word used only here in the gospels. It means justified, forgiven. This tax collector was declared right before God, approved in God's sight, judged right / covenant compliant. God considered him eternally righteous / holy in his sight, even though he was anything but a moral man. He asked God to cover / atone for his sins, and he did. It was he, rather than the other, who returned to his home, a man again at rights with God.
Luke draws a spiritual lesson from the parable: Self-exaltation will result in abasement, and self-abasement in exaltation. Good people can end up going to hell and bad people to heaven - such is the Great Reversal. This is the great levelling.
Song “Hallelu, Hallelujah”
The blessing of God be upon you
On those you love and those you meet
This day and forevermore. Amen
Le monde appartient à Dieu
La terre et tous ses habitants
Chanson « Esprit du Dieu vivant »
Réflexion sur Luc 18v9-14 Le pharisien et le collecteur d'impôts
La parabole du pharisien et du collecteur d'impôts est le dernier épisode de six traitant de l'enseignement de Jésus sur le Royaume à venir. C'est le grand renversement, le royaume à l'envers. Il répond à la question « Qui sera trouvé fidèle lorsque Jésus reviendra ? C'est une parabole pédagogique/illustrative.
Luc note que la parabole s'adresse aux personnes qui ont confiance en leur propre justice et qui supposent donc qu'elles sont approuvées devant Dieu. The Great Reversal, le royaume Upside Down suggère le contraire !
Le contexte est l'opposition aux pharisiens et leur respect de la loi tatillonne comme moyen d'atteindre la vie éternelle. Jésus parle toujours avec ses disciples. Il défie les gens en sécurité dans leur propre justice.
Ils étaient complaisants, contents d'eux-mêmes. Cela peut vous rappeler certains de nos dirigeants politiques ! Ils ont fait confiance à eux-mêmes plutôt qu'à Dieu. Ils n'avaient pas besoin de Dieu, ni de miséricorde, ni de pardon ! Ils méprisaient, méprisaient et méprisaient les autres.
Alors la parabole. Deux hommes sont allés au temple pour prier, pour une prière privée. Le pharisien est juste. Comme Paul, avant de rencontrer Christ, il pouvait dire " quant à la justice sous la loi, je suis irréprochable ", Phil.3:6. C'est une attitude courante chez ceux qui ont adopté une religion fondée sur le mérite. Comme Jésus raconte l'histoire, il avait dépassé les exigences de la loi. La loi n'exigeait certainement pas de jeûner deux fois par semaine, et une personne n'était pas censée donner la dîme de tout ce qu'elle achetait. Le collecteur d'impôts, en revanche, était tout sauf bon. Dans le cadre d'une occupation greffée qui a collaboré avec le gouvernement romain, il était un membre méprisé de la société juive. Contrairement au pharisien, il a proclamé son état de pécheur et a demandé à Dieu de le protéger du jugement qui s'annonçait.
Les services de prière du matin et de l'après-midi (soir) étaient une caractéristique régulière du culte du temple, bien que les gens puissent venir prier à tout moment. Les collecteurs d'impôts étaient détestés dans la société juive (quel est notre équivalent ?). Voici un Juif travaillant pour le gouvernement romain et se nourrissant de ses compatriotes juifs. Il était considéré comme un traître, un collaborateur.
Le pharisien s'installe de manière à pouvoir s'adresser à Dieu et le fait dans la position debout habituelle, éventuellement les bras tendus et parlant tranquillement à Dieu. "Je rends grâce de ne pas être d'autres hommes, (exprimant son exclusivité). Pas un voleur ou un escroc, un malfaiteur, un adultère, un immoral, comme ce collecteur d'impôts » ! Cela dit tout vraiment. Son attitude cardiaque était hors de propos ! Mais il jeûne une semaine deux fois par semaine ! Il dîme tout !
Le collecteur d'impôts, en revanche, se tenait à distance et ne levait même pas les yeux au ciel. Se tenant soit loin du peuple, dans la cour extérieure du temple, exprimant son indignité devant Dieu. Il a frappé sa poitrine, frappant sa poitrine.
Et en disant aie pitié, pardonne / pardonne, concède-moi (voir Ex.32:14. Notez l'association d'expiation de l'Ancien Testament de ce mot iJlasqhti, en particulier l'utilisation du verbe pour détourner la colère de Dieu du pécheur vers le sacrifice, ou du moins, la fourniture d'un sacrifice qui peut faire amende honorable pour le pécheur). Le cadre de l'histoire, dans le temple, implique un sens expiatoire. Ce n'est pas le mot habituel pour "avoir pitié".
Le collecteur d'impôts demande à Dieu de faire preuve de miséricorde par le pardon expiatoire. Compte tenu de la racine du sens de l'équivalent hébreu, est "couvrir", nous pouvons au moins dire qu'il a recherché la miséricorde de Dieu afin que ses péchés soient couverts et que la colère divine lui soit retirée. Aie pitié de moi le pécheur !
La punch-line, v14a : Jésus en tire maintenant les implications. Le pharisien s'était justifié. Le collecteur d'impôts a demandé à Dieu de détourner sa juste colère. Comme Noé, il est devenu héritier de la justice qui vient par la foi, (voir Heb11v7). Il est rentré chez lui réconcilié avec Dieu. Le verbe utilisé est dikaiow, « justifier », est aussi théologiquement chargé ; un mot utilisé seulement ici dans les évangiles. Cela signifie justifié, pardonné. Ce collecteur d'impôts a été déclaré juste devant Dieu, approuvé aux yeux de Dieu, jugé juste / conforme à l'alliance. Dieu le considérait comme éternellement juste / saint à ses yeux, même s'il était tout sauf un homme moral. Il a demandé à Dieu de couvrir / d'expier ses péchés, et il l'a fait. C'est lui, plutôt que l'autre, qui est rentré chez lui, un homme de nouveau en droit avec Dieu.
Luc tire une leçon spirituelle de la parabole : L'auto-exaltation se traduira par l'abaissement, et l'auto-abaissement par l'exaltation. Les bonnes personnes peuvent finir par aller en enfer et les mauvaises au paradis - tel est le Grand Revirement. C'est le grand nivellement.
Chanson "Allélui, Alléluia"
La bénédiction de Dieu soit sur vous
Sur ceux que vous aimez et ceux que vous rencontrez
Ce jour et pour toujours. Amen
ਸੰਸਾਰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਹੈ
ਧਰਤੀ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕ
ਗੀਤ “ਜੀਉਂਦੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਆਤਮਾ”
ਲੂਕਾ 18v9-14 ਉੱਤੇ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬ ਫ਼ਰੀਸੀ ਅਤੇ ਟੈਕਸ ਵਸੂਲਣ ਵਾਲੇ
ਫਰੀਸੀ ਅਤੇ ਟੈਕਸ ਕੁਲੈਕਟਰ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਰਾਜ 'ਤੇ ਯਿਸੂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਵਾਲੀ ਛੇ ਦੀ ਆਖਰੀ ਘਟਨਾ ਹੈ। ਇਹਮਹਾਨ ਉਲਟਾ, ਉਲਟਾ ਰਾਜ ਹੈ। ਇਹ ਇਸ ਸਵਾਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ "ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਵਾਪਸ ਆਵੇਗਾ ਤਾਂ ਕੌਣ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਪਾਇਆ ਜਾਵੇਗਾ?"ਇਹ ਇੱਕ ਉਪਦੇਸ਼ / ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਹੈ।
ਲੂਕਾ ਨੋਟ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਿਰਦੇਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੀ ਖੁਦ ਦੀ ਧਾਰਮਿਕਤਾ 'ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇਇਸਲਈ ਇਹ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਅੱਗੇ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹਨ। ਮਹਾਨ ਉਲਟਾ, ਉਲਟਾ ਰਾਜ ਹੋਰ ਸੁਝਾਅ ਦਿੰਦਾ ਹੈ!
ਪ੍ਰਸੰਗ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਹੈ ਅਤੇ ਸਦੀਵੀ ਜੀਵਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਵਜੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਚਤ ਚੋਣ ਕਾਨੂੰਨ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਹੈ। ਯਿਸੂ ਅਜੇ ਵੀਆਪਣੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਪਣੀ ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਵਿੱਚ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰਹਿਣ ਲਈ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
ਉਹ ਖੁਸ਼ ਸਨ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ ਸਨ। ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਾਡੇ ਕੁਝ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹੈ! ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਰੱਬ ਦੀ ਬਜਾਏਆਪਣੇ ਆਪ ਉੱਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕੀਤਾ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰੱਬ, ਜਾਂ ਰਹਿਮ, ਜਾਂ ਮਾਫੀ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸੀ! ਉਹ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਤੁੱਛ ਸਮਝਦੇ ਸਨ, ਤੁੱਛ ਸਮਝਦੇਸਨ ਅਤੇ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਸਨ।
ਇਸ ਲਈ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ. ਦੋ ਆਦਮੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਮੰਦਰ ਗਏ, ਨਿੱਜੀ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਲਈ। ਫ਼ਰੀਸੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਧਰਮੀ ਹੈ. ਪੌਲੁਸ ਵਾਂਗ, ਮਸੀਹ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਉਹ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਸੀ "ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਧਾਰਮਿਕਤਾ, ਮੈਂ ਨਿਰਦੋਸ਼ ਹਾਂ", ਫ਼ਿਲਿ. 3: 6. ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਲਈਇੱਕ ਆਮ ਰਵੱਈਆ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਯੋਗਤਾ-ਆਧਾਰਿਤ ਧਰਮ ਅਪਣਾਇਆ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਯਿਸੂ ਕਹਾਣੀ ਦੱਸਦਾ ਹੈ, ਉਸਨੇ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀਆਂ ਮੰਗਾਂ ਨੂੰਪਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਕਨੂੰਨ ਵਿੱਚ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਦੋ ਵਾਰ ਵਰਤ ਰੱਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਤੋਂ ਇਹਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਦਸਵੰਧ ਦੇਵੇ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਟੈਕਸ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ, ਕੁਝ ਵੀ ਚੰਗਾ ਸੀ। ਰੋਮਨ ਸਰਕਾਰ ਦੇਨਾਲ ਮਿਲਵਰਤਣ ਵਾਲੇ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਕਿੱਤੇ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ, ਉਹ ਯਹੂਦੀ ਸਮਾਜ ਦਾ ਇੱਕ ਤੁੱਛ ਮੈਂਬਰ ਸੀ। ਫ਼ਰੀਸੀ ਦੇ ਉਲਟ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੀਪਾਪੀਤਾ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਉਸਨੂੰ ਉਸ ਨਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਾਵੇ ਜੋ ਉਸਦੇ ਰਾਹ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਸਵੇਰ ਅਤੇ ਦੁਪਹਿਰ (ਸ਼ਾਮ) ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਸੇਵਾਵਾਂ ਮੰਦਰ ਦੀ ਪੂਜਾ ਦੀ ਇੱਕ ਨਿਯਮਤ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਸਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਲੋਕ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਮੇਂ ਆ ਕੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਯਹੂਦੀ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਟੈਕਸ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, (ਸਾਡੇ ਬਰਾਬਰ ਕੀ ਹੈ?) ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਯਹੂਦੀਰੋਮਨ ਸਰਕਾਰ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਗੱਦਾਰ, ਇੱਕ ਸਹਿਯੋਗੀ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆਜਾਂਦਾ ਸੀ।
ਫ਼ਰੀਸੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੈਟਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਨ ਕਰ ਸਕੇ ਅਤੇ ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋਣ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚਕਰਦਾ ਹੈ, ਸੰਭਵ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਾਹਾਂ ਫੈਲਾ ਕੇ ਅਤੇ ਚੁੱਪਚਾਪ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। “ਮੈਂ ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਹੋਰ ਆਦਮੀ ਨਹੀਂਹਾਂ, (ਉਸਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ)। ਇਸ ਟੈਕਸ ਵਸੂਲਣ ਵਾਲੇ ਵਾਂਗ ਲੁਟੇਰੇ ਜਾਂ ਠੱਗੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, ਬਦਕਾਰ, ਵਿਭਚਾਰੀ, ਅਨੈਤਿਕ ਨਹੀਂ”! ਇਹ ਸੱਚਮੁੱਚ ਇਹ ਸਭ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ. ਉਸਦਾ ਦਿਲੀ ਰਵੱਈਆ ਲਾਈਨ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸੀ! ਪਰ ਉਹ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿਚ ਦੋ ਵਾਰ ਵਰਤਰੱਖਦਾ ਹੈ! ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਦਸਵੰਧ ਦਿੰਦਾ ਹੈ!
ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ ਟੈਕਸ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਕੁਝ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸਵਰਗ ਵੱਲ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਚੁੱਕਦਾ ਸੀ। ਜਾਂ ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂਦੂਰ ਖਲੋ ਕੇ, ਮੰਦਰ ਦੇ ਬਾਹਰਲੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ, ਰੱਬ ਅੱਗੇ ਆਪਣੀ ਅਯੋਗਤਾ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ, ਉਸਦੀ ਛਾਤੀ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ.
ਅਤੇ ਦਇਆ ਕਰੋ, ਮਾਫ਼ ਕਰੋ / ਮਾਫ਼ ਕਰੋ, ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰਸਤੁਤ ਕਰੋ (ਦੇਖੋ Ex.32:14. ਇਸ ਸ਼ਬਦ iJlaskhti ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਨੇਮ ਦੇ ਪ੍ਰਾਸਚਿਤ ਸਬੰਧ ਨੂੰਨੋਟ ਕਰੋ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਕ੍ਰੋਧ ਨੂੰ ਪਾਪੀ ਤੋਂ ਕੁਰਬਾਨੀ ਵੱਲ ਮੋੜਨ ਲਈ ਕਿਰਿਆ ਦੀ ਵਰਤੋਂ, ਜਾਂ ਘੱਟੋ ਘੱਟ, ਇੱਕ ਬਲੀਦਾਨ ਪ੍ਰਦਾਨਕਰਨਾ ਜੋ ਪਾਪੀ ਲਈ ਸੁਧਾਰ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ)। ਮੰਦਿਰ ਵਿੱਚ ਕਹਾਣੀ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ, ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਸਚਿਤ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ "ਦਇਆਕਰੋ" ਲਈ ਆਮ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਟੈਕਸ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਮੁਆਫ਼ੀ ਦੇਣ ਦੁਆਰਾ ਦਇਆ ਦਿਖਾਉਣ ਲਈ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਬਰਾਨੀ ਸਮਾਨ ਦੇ ਮੂਲ ਅਰਥ ਨੂੰਦੇਖਦੇ ਹੋਏ, "ਢੱਕਣਾ" ਹੈ, ਅਸੀਂ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਇਹ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ ਢੱਕਣ ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬ੍ਰਹਮ ਕ੍ਰੋਧ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਲਈਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਦਇਆ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਦਇਆ ਕਰੋ ਪਾਪੀ!
ਪੰਚ-ਲਾਈਨ, v14a: ਯਿਸੂ ਨੇ ਹੁਣ ਅਰਥ ਕੱਢੇ। ਫ਼ਰੀਸੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਧਰਮੀ ਠਹਿਰਾਇਆ ਸੀ। ਟੈਕਸ ਵਸੂਲਣ ਵਾਲੇ ਨੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰਆਪਣੇ ਧਰਮੀ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਪਾਸੇ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਨੂਹ ਵਾਂਗ ਉਹ ਧਰਮ ਦਾ ਵਾਰਸ ਬਣ ਗਿਆ ਜੋ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੁਆਰਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, (ਦੇਖੋHeb11v7). ਉਹ ਰੱਬ ਨਾਲ ਸੁਲ੍ਹਾ ਕਰਕੇ ਘਰ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਵਰਤੀ ਗਈ ਕ੍ਰਿਆ ਡਿਕਾਇਓ ਹੈ, "ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾਉਣ ਲਈ", ਧਰਮ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੋਸ਼ ਵੀ ਹੈ; ਇੱਕ ਸ਼ਬਦ ਇੱਥੇ ਸਿਰਫ਼ ਇੰਜੀਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਜਾਇਜ਼, ਮਾਫ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।ਇਹ ਟੈਕਸ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਹੀ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵਾਨਿਤ, ਸਹੀ / ਨੇਮ ਦੀਪਾਲਣਾ ਦਾ ਨਿਰਣਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ ਸਦੀਵੀ ਧਰਮੀ/ਪਵਿੱਤਰ ਮੰਨਿਆ, ਭਾਵੇਂ ਉਹ ਇੱਕ ਨੈਤਿਕਆਦਮੀ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੁਝ ਵੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪਾਪਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਕਵਰ / ਪ੍ਰਾਸਚਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ, ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਕੀਤਾ। ਇਹ ਉਹਸੀ, ਦੂਜੇ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਪਸ ਪਰਤਿਆ, ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਦੁਬਾਰਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਸੀ।
ਲੂਕਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਤੋਂ ਇੱਕ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਸਬਕ ਖਿੱਚਦਾ ਹੈ: ਸਵੈ-ਉੱਚਾ ਕਰਨ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਨਿਰਾਦਰ ਹੋਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਉੱਚੇਪਣ ਵਿੱਚ ਸਵੈ-ਨਿਰਮਾਨਤਾ। ਚੰਗੇ ਲੋਕ ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬੁਰੇ ਲੋਕ ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ - ਇਹ ਮਹਾਨ ਉਲਟਾ ਹੈ। ਇਹ ਮਹਾਨਲੈਵਲਿੰਗ ਹੈ।
ਗੀਤ "ਹਲੇਲੂ, ਹਲਲੂਯਾਹ"
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਅਸੀਸ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਹੋਵੇ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਮਿਲਦੇ ਹੋ
ਇਹ ਦਿਨ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ। ਆਮੀਨ
世界属于上帝
地球和它所有的人
歌曲《永生神的灵》
反思路加福音 18v9-14 法利赛人和税吏
法利赛人和税吏的寓言是六集的最后一集，涉及耶稣对即将来临的国度的教导。这是大逆转，颠倒的王国。它回答了“当耶稣回来时，谁会是忠心的？”这个问题。这是一个教学/说明性的比喻。
路加指出，这个比喻是针对那些对自己的公义充满信心的人，因此他们认为自己在上帝面前得到了认可。大逆转，颠倒的王国表明并非如此！
上下文是反对法利赛人和他们的挑剔律法作为获得永生的一种方式。耶稣仍在与他的门徒交谈。他挑战人们在他们自己的正义中的安全。
他们自满，自得其乐。这可能会让您想起我们的一些政治领导人！他们相信自己而不是上帝。他们不需要上帝，不需要怜悯，也不需要宽恕！他们看不起、鄙视和蔑视别人。
所以这个比喻。两个人去寺庙祈祷，私下祈祷。法利赛人是自以为是的。像保罗一样，在他遇见基督之前，他可以说“至于律法下的义，我是无可指摘的”，腓 3:6。这是那些奉行以功德为基础的宗教的人的普遍态度。正如耶稣所说的那样，他已经超出了律法的要求。法律当然没有要求每周禁食两次，也没有要求一个人将他们购买的所有东西都拿出十分之一。另一方面，税吏却一点也不好。作为与罗马政府合作的贪污腐败职业的一部分，他是犹太社会中受人鄙视的成员。与法利赛人不同的是，他宣告了自己的罪孽，并请求上帝保护他免受即将到来的审判。
上午和下午（晚上）的祈祷服务是寺庙崇拜的常规特色，尽管人们可以随时前来祈祷。收税员在犹太社会中被憎恨，（我们的等价物是什么？）。这是一个为罗马政府工作并以他的犹太人同胞为食的犹太人。他被视为叛徒，合作者。
法利赛人安顿下来，以便他可以向上帝讲话，并以通常的站立姿势这样做，可能会张开双臂并悄悄地对上帝说话。 “我感谢我不是其他人，（表达他的排他性）。不是强盗、骗子、作恶的、奸淫的、不道德的，像这个税吏”！这真的说明了一切。他的内心态度太不正常了！但他每周禁食两次！他把一切都奉献了！
相比之下，税吏远远地站着，连眼睛都不敢抬头看天。要么远离人群，要么站在圣殿的外院，表达自己在神面前的不配。他捶胸，击打他的胸膛。
并说怜悯、赦免/宽恕、安抚我（见出埃及记 32:14。请注意旧约中与 iJlasqhti 一词的赎罪关联，特别是使用动词将上帝的愤怒从罪人转向牺牲，或者至少，提供可以弥补罪人的牺牲）。故事的背景，在寺庙里，暗示着一种赎罪的感觉。这不是“怜悯”的常用词。
税吏请求上帝通过赎罪的宽恕来表现怜悯。鉴于希伯来语对应词根的含义是“遮盖”，我们至少可以说他寻求上帝的怜悯是为了遮盖他的罪孽并消除他的神圣愤怒。怜悯我这个罪人！
妙语，v14a：耶稣现在引出了其中的含义。法利赛人为自己辩护。税吏祈求上帝放下他公义的怒气。像挪亚一样，他成为了因信而来的义的继承人（见来 11v7）。他回家与神和好。使用的动词是dikaiow，“证明”，也是神学上的指控；只在福音书中使用的一个词。意思是称义的，宽恕的。这位税吏在上帝面前被宣布为正确，在上帝的眼中被认可，被判断为正确/符合盟约。上帝认为他在他眼中永远是公义的/圣洁的，尽管他不是一个有道德的人。他请求上帝遮盖/赎回他的罪，他做到了。是他，而不是另一个，回到了他的家，一个再次与上帝有权利的人。
路加从这个比喻中得出一个属灵的教训：自高会导致自卑，自卑会导致自高。好人下地狱，坏人下天堂——这就是大逆转。这是伟大的水平。
歌曲《哈利路，哈利路亚》
愿上帝赐福于你
在你爱的人和你遇到的人身上
今天和永远。阿门
